|
Maandag 15-05 Silberhütte - Waidhaus |
Overzicht Details Foto's |
< Vorige | Volgende > |
Ondanks de drukte van gisteravond
blijken we de enige gasten te zijn. Na ons vertrek (08:56) uit de Silberhütte
volgen we een brede weg langs de grens. We hebben een alternatief voor het
traject langs de Schellenberg, maar besluiten op het laatste moment de route
zelf aan te houden. Als we dan het bos in gaan is alles geblokkeerd door
omgevallen bomen en moeten we alsnog van dat alternatief gebruik maken. Dat lukt
prima. Om 10:25 bereiken we de Gehenhammer, een watermolen met Gaststätte die
echter pas om 13:00 open gaat. Het is een bijzonder leuk plekje om even wat uit
te rusten.
Via een moerassig terreintje gaan we weer het bos in en als we daar uit komen
kijken we uit op een nederzettinkje met kerk en wat huizen, mooi gelegen op een
soort hoogvlakte. Dit is Neukirchen zu St. Christoff, dat laatste slaat
waarschijnlijk op de kerk.
Nu volgt een heerlijk deel over golvend terrein met prachtige vergezichten.
In Waldheim ligt een Ghf direct aan de grens. Hoewel er binnen nog wordt
gedweild kunnen we er toch aan de koffie en de Kuche is weliswaar niet
hausgemacht maar wel heel lekker. De waardin is goed van de tongriem gesneden en
stort heel wat grieven over ons uit. Het blijft gemoedelijk en opgewekt stappen
we weer verder, langs een smal beekje achter een boerderij langs, over het open
veld, door het bos, alles trekt aan ons voorbij en het is prachtig.
Het weer is dat ook en ik loop alweer met de lange mouwen en de handschoenen
aan. Doordat we vrij veel bos hebben verbrandt mijn gezicht niet te veel. Om
13:00 eten we ons brood op "Zum Bankerl", inderdaad, een bankje. Dan
volgt een lange weg door het bos waar we beginnen te voelen dat we toch
wel veel op en neer zijn gegaan. Kort voor Waidhaus gaan we steil omhoog en dan
lopen we het stadje in. Eerst maar bij het VVV langs want we hebben hier nog
niets besproken. Met de brochure proberen we in een Konditorei een keuze te
maken. Als een FeWo niet door kan gaan besluiten we maar het oorspronkelijke
adres te handhaven: het Weisses Kreuz. Er is plek en de kamer heeft een balkon,
maar al gauw bekruipt me het gevoel dat ik hier niet al te lang wil blijven (we
hadden een rustdag in gedachten). Ali heeft dat ook en in eerste instantie bel
ik Eslarn. Daar is geen plaats dus dan wordt het morgen toch Stadlern, een fikse
etappe.
Het eten is gelukkig in orde, maar als we later Ghf Biehler zien, denken we wel
even:"hadden we maar..." maar dat heeft geen zin.
laatst bijgewerkt op 23-09-2013