De dag begint met sneeuw, niet te veel, maar toch. We willen vandaag de eerste langlauftour maken én we willen wat regelen in Mitterfirmiansreut dus vegen we de sneeuw van de auto, leggen de ski's er in en zetten koers naar M. Daar arriveren we in de mist. We wandelen het dorp in en stappen binnen in het Dorpscafé, waar het nog erg rustig is. 
Dan stappen we op en wandelen naar het begin van de loipe. We willen kalmaan beginnen. De sneeuw blijkt prima: goede grip én goed glijden, daar houden we wel van. Alleen staat er wel een straffe wind en met -5° voel je dat extra. In het bos hebben we er weinig last van en glijden we lekker door het spoor, dat er goed bij ligt. 
Als we halverwege zijn valt een bord op: "loipe naar Finsterau gesperrt". Na dit punt gaan we weer omhoog en dan blijkt vooral de sneeuwkwaliteit. Uiteraard gaat dit zwaarder dan zoëven, maar het kost geen extra kracht. Als we dan bijna rond zijn, blijken we er 35 minuten over gedaan te hebben en dat is gewoon vlot.
We lopen door, steken de piste over en trekken door tot de Kirchenlift. Even spelen we met de gedachte nog verder te gaan, maar het gezonde verstand wint en we keren terug, dalen boven Waldeck af naar de lift, waar we bijna door ongekontroleerde skiërs worden getorpedeerd, en wandelen dan weer naar het Dorpscafé, nu om een hapje te eten. Tot onze verbazing zit er bijna niemand. We kletsen nog even bij met Annemarie Uehlein en dan rijden we weer naar huis.
Rita heeft ons voor 4 uur uitgenodigd op de koffie, vanwege haar verjaardag, en heeft een prachtige tafel voor ons ingericht. Ik mag de fles met Sekt laten knallen. Het is gezellig in haar Wintergarten, waar buiten een kleine sneeuwstorm lijkt te woeden. We hebben veel om over te praten en de tijd vliegt voorbij, zodat het bijna ongemerkt donker wordt.
We spreken af in ieder geval een keer samen te gaan langlaufen, bij voorkeur aan de andere kant van de grens. Dat kan geregeld worden.