Wandelen naar Oostenrijk

Etappe4

Hoewel het vandaag geen lange etappe wordt staan we toch vroeg op. Het ontbijt is uitbundig, de rekening daarentegen bescheiden, een leuke combinatie. Om 09:30 vertrekken we en gaan direct achter het huis het bos waar we al gauw de Prinzenfelsen passeren, een bizarre rotsformatie. 
Opnieuw lopen we deels een eigen route die ons bij Reichenbach op de E6 moet brengen, die hier overigens met een 'Q' is gemarkeerd. Dat klopt prima maar als we Reichenbach weer uitwandelen -leuk plaatsje trouwens- zijn we de route weer kwijt. Via een karrespoor komen we in het bos en daar brengt een Forstweg ons weer op de juiste weg. Nauwelijks omgelopen.
We stijgen heel geleidelijk naar 800 m op de helling van de Kösseine, eten een broodje en dalen dan weer af naar Luisenburg en het Felsenlabyrinth. Er is een Gaststätte maar die spreekt ons niet aan, geen sfeer. We gaan weer dieper het bos in op weg naar Bad Alexandersbad dat we via een kaarsrechte weg bereiken. Heel verzorgd plaatsje waar de Konditorei om 12:00 sluit en het is 12:50, tsja. We moeten het maar bij het Schweizerhaus proberen is het advies. Dat vinden we even verder: een van buiten onopvallend oud maar goed verzorgd huis in een schitterende entourage. Binnen is een Gastzimmer met een tongewelf als plafond. Het assortiment aan Kuche is ruim voldoende en de kwaliteit er van is prima evenals de sfeer. Je kunt hier nog overnachten ook, hadden we dat geweten...Het huis dateert van 1742, een jaar nadat de Luisenquelle in gebruik is genomen en het ligt in een parkachtig landschap.
Daarom wordt bij deze Pension Schweizerhaus alias Café Furtwangler van harte aanbevolen.
Bij een picknickplaats boven het dorp genieten we nog even na van de mooie omgeving hier. Na het open veld gaan we weer het bos in en komen dan steeds meer mensen tegen, een teken dat we de bewoonde wereld naderen. En inderdaad, al gauw doemen de buitenwijken van Marktredwitz op en daar ergens ligt ook ons onderkomen, dat we al snel hebben gevonden. We worden hartelijk welkom geheten door Herr Boller, de eigenaar die van alles voor ons wil doen. Als hij hoort dat we langs het Felsenlabyrinth zijn gelopen en niet er doorheen is hij ontsteld: dat is bijna een doodzonde. Hij staat er op dat we die omissie goed maken en daarom stelt hij voor ons de volgende dag erheen te rijden zodat we alles goed in ons op kunnen nemen. Dat is dan afgesproken. Dan gaan we inkopen doen  in de stad wat toch nog wel een eindje lopen betekent, zeker als een rugzak vol boodschappen weer omhoog moet worden gedragen, maar dan kunnen we ons ook echt installeren in ons apartement. We houden het hier wel een paar dagen uit.

laatst bijgewerkt op 23-09-2013