|
Zondag 07-05 Zell - Silberhaus |
Overzicht Details Foto's |
< Vorige | Volgende > |
Deze etappe was vanuit het
Waldsteinhaus gepland en daarom moesten we de route aanpassen aan Zell als
vertrekpunt. Dat is heel aardig gelukt, dank zij de kaart en de GPS. De E3/E6
hebben we een paar keer gekruist maar niet gevolgd. Dat het toch een rare etappe
is geworden lag niet aan ons.
We startten bewust vroeg (09:00) terwijl Zell al vol liep met kerkgangers i.v.m
een Konfirmationsfest. Zonder dat waren we hier nog een dag langer gebleven. De
weg loopt heel geleidelijk omhoog. Het is nog fris met een stevige wind en we
lopen ons maar net warm. We lopen om de Waldstein heen over een Forstweg,
gevolgd door een bospad dat we even missen maar al gauw weer oppikken. We
stijgen door tot 750 m. en dalen dan weer af tot vertrekhoogte in Weissenstadt.
Een merkwaardig plaatsje dit, gelegen aan een (stuw)meer en heel toeristisch.
Een Gaststätte gaat pas om 12:00 open (het is 10:30) maar Kaffee und Kuche
willen ze ons wel verstrekken. Binnen ligt een dot van een baby; "7
weken" zegt de duidelijk trotse jonge vader.
Gesterkt, maar ook een beetje vol (de stop kwam toch eigenlijk een beetje
vroeg), trekken we verder. We gaan nu omhoog langs de Schneeberg (de E3 gaat er
overheen) en stijgen weer heel regelmatig tot over de 800 meter. Dan komen we op
een wegdeel dat regelmatig versperd is door omgevallen bomen. Een jogger die ons
tegemoet komt moppert dat er wel 50 bomen liggen; wij denken dat 'ie overdrijft
maar achteraf denken we dat het er nog wel meer zijn geweest. Het kost soms heel
wat moeite om er voorbij te komen. Om het nog gekker te maken zien we op de
helling sneeuwresten liggen, later ook op het pad maar dan zitten we ook boven
de 900 meter. We houden lunchpauze op een geïmproviseerd plekje en zien daarna
50 meter verder bij de Röslauquelle een komplete picknick tafel. Zo gaat dat
nou altijd. 13:30 slaan we even af om naar de Nusshardt te lopen, een prachtige
uitzichtrots. In maart lag hier nog een meter sneeuw, vertellen voorbijgangers.
Via een bergachtig pad maar zonder veel hoogteverschillen bereiken we het
Seehaus, waar we wat drinken. Hier hadden we ook kunnen overnachten. We blijven
nu de Forstweg volgen omdat daar geen bomen overheen liggen én omdat mijn konditie te wensen over laat, met dank aan de teek.
15:20 arriveren we bij het Silberhaus, gelegen aan een drukke verkeersweg, maar met
de kamer aan de achterzijde. Na het douchen kruip ik gelijk in bed om bij te
komen. Ik ben moe maar voel me ook vreemd, zal wel door de medicijnen komen.
Morgen naar Marktredwitz en dan gaan we uitgebreid rusten.
laatst bijgewerkt op 23-09-2013