Wandelen naar Oostenrijk

Etappe 4

Een mooie maar pittige etappe. We starten om 09:30 nadat we bij de bakker broodjes hebben ingeslagen. Het is prachtig weer en we vertrekken in korte broek en hemdsmouwen. Deze hele etappe lopen we op de kaart via een eigen route. De eerste 5 km gaan vrijwel vlak over Grümpel, door het dal van de gelijknamige beek. Er was eens een Gasthof in Grümpel maar die heeft ook al het loodje gelegd. Op nr 18 hangt nog wel een bordje "Zimmer Frei". De streek is mooi genoeg voor toeristen maar er wordt niet veel aan gedaan om ze te lokken.
Na de Untere Grümpelmühle wordt de weg halfverhard (was asfalt) en beginnen we te stijgen van 430 naar 620 meter. Aanvankelijk gaat dat vrij steil maar allengs wordt het weer vlakker. 
Als we even pauzeren zie ik voor me uit op een grasveldje een bunzing die ons even verbaasd aanstaart en dan weer gauw het bos in rent.
Om 11:45 houden we koffiepauze bij een 6-sprong; omdat er geen bankjes zijn blijven we maar staan. Kort daarna, om 12:30 zien we een prachtig plekje met boomstompen waar we op kunnen zitten. Hier eten we onze broodjes en drinken onze laatste koffie. We zijn nu op het hoogste punt van de route: 665 meter. Het is heerlijk hier.
Vrij kort hierna bereiken we een straatweg maar direct daarna gaan we weer over een Forstweg verder tot we om 13:20 bij de Hubertushöhe arriveren. Hier bestellen we Kaffee mit Kuchen. Dat laatste is geen topproduct maar honger (trek) maakt rauwe bonen zoet. We hebben er nu ruim 15 km op zitten; we moeten om 16:00 in Nordhalben zijn dus we hebben tijd zat.
Om 14:35 wandelen we verder en komen nu gaandeweg in een sprookjesachtige omgeving terecht. Van alle hellingen stromen beekjes omlaag en het licht wordt prachtig gefilterd door het jonge beukenblad. We dalen nu voortdurend dus het loopt nog eens lekker ook. Dan bereiken we een brug over de Ködertaler Stausee, waarna we langs de noordoever verder lopen. De tweede brug laat op zich wachten totdat blijkt dat er helemaal geen brug is. We kunnen kiezen: doorlopen en via onduidelijke wegen naar Nordhalben of terug en een duidelijke route volgen. We kiezen voor het laatste en wandelen weer terug, brug over, westoever langs, brug over... we kijken in het meer, hé, daar vliegt een oeverloper, leuk. Dan kijk ik iets dichterbij, hé, daar zwemt een slang! Geen grote, maar toch. Helgele band langs de kop. Is die omweg toch niet voor niets geweest.
Opgewekt wandelen we weer verder, we moeten alleen nog even van 460 naar 580 meter en dat wordt een warm klusje in de volle zon en geen zuchtje wind. Toch klaren we deze klus vrij makkelijk en dat is een goed teken. Nog een kwartiertje en we staan voor het hotel, 10 minuten voor de afgesproken tijd. Dat is nog eens planning.
Die afgesproken tijd was nodig vanwege de Ruhetag. In tegenstelling tot het Gasthof in Wilhelmstal is Frau Strählein wel bereid voor ons eten te zorgen, maar of het iets eenvoudigs mag zijn ? Natuurlijk mag dat, en even later zet ze ons een Strammer Max (Duits voor uitsmijter) van formaat voor. Een andere gast van het hotel vraagt vertwijfeld welke boom ze geacht wordt om te hakken, maar wij hebben er geen enkele moeite mee.

laatst bijgewerkt op 23-09-2013