Wat aan deze tocht vooraf ging...

Al jaren geleden bedachten we dat het leuk zou zijn na onze pensionering (VUT) eens naar Oostenrijk te lopen in plaats van steeds maar weer in Oostenrijk.
De afstand hadden we begroot op 1100 km en met 100 km per week zou je dus aan 3 maanden genoeg hebben. Tuurlijk, sneller kan ook, maar wij lopen voor onze lol.
Of, zoals iemand ons ooit vermaande:"Sie haben ja Urlaub, Sie sind doch nicht auf der Flucht!".

Later vroegen we ons af waarom we eigenlijk zouden wachten tot die pensionering, we konden er nu ook al vast mee beginnen. Maar dan begint het: hoe pak je dat aan.
Voor een wandeltocht naar Oostenrijk staan diverse alternatieven ter beschikking. Het probleem is alleen maar de juiste, leukste of meest interessante route uit te kiezen.
Het Internet bood daarbij veel hulp. Bij 'documentatie' wordt daar nog iets over gezegd.
Uiteindelijk hebben we gekozen voor de E6 die van Zweden naar Griekenland loopt. Het leuke van de E6 is namelijk dat die door een aantal gebieden loopt waar we al eerder met vakantie waren: Harz, Rhön, Beierse Woud, dus het zou ook een soort sentimental journey kunnen worden.

De E6 loopt echter niet door of langs Nederland, dus hadden we nog een aansluitroute nodig.
Nu hadden we ooit de Fernwanderweg Harz-Niederlande (tegenwoordig E11) gelopen en die kruist de E6 in Goslar (Harz). Dat stuk hadden we dus al 'gedaan'. Het lag dus voor de hand op die kruising te beginnen.
De E6 maakt echter een slinger over Hannoversch Münden en tussen Hameln en Hannoversch Münden loopt een wondermooie wandelroute, de Weserberglandweg. En aangezien Hameln ook aan de E11 ligt en dus bij die vorige tocht ook al aangedaan was kon dat ook een startpunt zijn.
En zo is besloten.

De tocht is verdeeld in de volgende etappes:

laatst bijgewerkt op 08-09-2013