En die wandeling wordt er een op
niveau: van Frauenberg naar de Dreisesselberg. We zetten de auto neer
bij Hotel Adalbert Stifter en 10.15 gaan we op pad. Vrij koud, nogal
wat wind en bewolkt. De weg is geruimd tot in het bos, en daarna
gewalst. Dat leek perfect maar de sneeuwlaag is niet hard genoeg en
we zakken steeds iets met de voeten weg, alsof je in rul zand loopt.
Dat loopt zwaar en omdat het in het begin vrij steil omhoog gaat,
hebben we al gauw geen last meer van de kou, integendeel.
Deze
wandeling was ook bedoeld om onze spieren wat te ontzien, jammer dus
voor de spieren. Toch kost het soms zo veel moeite dat we ons
afvragen of dit verstandig is, vooral voor Ali. Door het tempo zo
beheerst mogelijk te houden lijkt het wel te gaan en we wennen
langzaam aan het nieuwe ritme. Het is wel prachtig onderweg, rijp en
sneeuw aan de bomen zorgen voor een hoog sprookjesbos gehalte.
Na 5
kwartier steken we de weg over en lijkt het eind in zicht. Daar zijn
we al vaker in getrapt, want dan volgt nog een heel eind verder én
omhoog. Het zicht neemt af doordat we in de wolken komen te lopen,
gelukkig is het pad goed geprepareerd en kunnen we alleen daarop al
goed onze koers bepalen.
Met precies twee uur bereiken we het
Gasthof Dreisessel, waar de warme kachel brandt. Door de bewolking
valt er niet veel te zien buiten, binnen is het in ieder geval
gezellig. Nog niet druk maar er druppelen steeds meer mensen binnen
en buiten trekt de wolkenbasis op.
Als we vertrekken hebben we weer prachtige vergezichten over Altreichenau en omgeving. Dat is ook leuk in het begin van de afdaling, zolang je nog niet in het bos loopt. Het tempo ligt nu duidelijk hoger dan in de klim, zoveel hoger zelfs dat we precies een uur nodig hebben om de auto te bereiken, de helft van de tijd dus.