|
Maandag 29-05 Bischofsreut - Dreisessel |
Overzicht Details Foto's |
< Vorige | Volgende > |
We zijn toch op de Dreisessel
terecht gekomen, vanmorgen nog even gebeld en toen was er geen enkel probleem
meer. Omdat dit een korte etappe zou worden ontbijten we in alle rust en
vertrekken we om 10:07.
Het is bewolkt en koel maar droog en we lopen weer lekker op onze droge, schone
en glanzend gepoetste schoenen. Via Auersbergsreut gaat het naar Haidmühle waar
we om 11:17 arriveren. Tijd genoeg dus om nog een pakje op de post te doen en
brood te kopen. Koffie blijkt een probleem; Scherz, onze stamkonditorei is dicht
en Landshuter opent pas om 14:00. Blijft alleen nog de Haidmühler Hof, een
nogal sjiek hotel. Nou ja, zijn we daar ook eens geweest.
De koffie is prima en de prijs valt nog wel mee.
Om 12:30 zetten we koers naar
de 3-Sessel via de Kapellenweg. Die brengt ons langs de kapel van "Maria am
Eisernen Zaun" die we nu toch even van dichtbij gaan bekijken. Dan verder
tot de Kreuzbachklause waar we lunchpauze houden. Vanaf dit punt liepen we
afgelopen winter met sneeuwschoenen naar de 3-Sessel, nu ziet het er wel wat
anders uit.
Vanaf hier begint het serieus te stijgen maar het gaat gemakkelijk. Een buitje
dreigt even roet in het eten te gooien maar zet niet door, met een paar minuten
is het weer over. Het is wel de eerste waarschuwing. We lopen nog altijd zonder
regenkleding. De verwachte vergezichten stellen wat teleur doordat alles grijs
is, met moeite zijn wat huisjes te onderscheiden maar wat en waar is niet met
zekerheid vast te stellen.
Dan begint het steile gedeelte naar de top, we moeten nu hard terugschakelen
want het pad is niet optimaal om het maar voorzichtig te formuleren. Easy does
it en al gauw horen we de wind ruisen, een teken dat we het hoogste punt
naderen. Met de wind komt ook de regen want we lopen feitelijk de wolken binnen.
Als we boven zijn regent het echt maar we zien de hut al liggen en met een klein
sprintje bereiken we die om 14:41. We kunnen onze kamer gelijk betrekken en om
15:30 zitten we helemaal opgefrist in de Gastzimmer. Uitzicht hebben we helaas
niet, maar we zitten warm en droog. In de loop van de middag regelen we onderdak
tot het einde van de week, alles in Oostenrijk want dit is ons laatste Duitse
adres. Nu móeten we wel lopen, maar het is ook wel een geruststellend gevoel.
We zijn de enige gasten hier dus we zullen het vannacht weer heel rustig hebben.
laatst bijgewerkt op 23-09-2013