Wandelen naar Oostenrijk

Etappe 4

Vandaag een wat kortere en vlakkere etappe, hoewel we in absolute zin weer wat hoger zijn gekomen. Het begint met een klimmetje direct na het vertrek (09:38) dus op de koude spieren maar het wordt allengs weer vlakker. We passeren dorpjes als Sorg en Meierhof en moeten nog even omhoog naar Schwarzenbach waar we om 10:45 arriveren. Er is een Konditorei en die blijkt fantastische Kuche te hebben, echt smulwerk. Vandaar dat we even later heel tevreden verder trekken. 
We lopen weer een eigen routevariant want de E6 gaat over de Döbraberg heen en wij lopen er omheen, scheelt zo'n 80 meter. Het is een rustig pad en we zien voor ons uit een ree het bos in duiken. Na een verkeersweg pikken we precies op de verwachte plek de routemarkering weer op. Die is trouwens bijna niet over het hoofd te zien: grote witte verfvlekken op de bomen met koeien van letters er op. Het is een prachtige weg hier, met veel open plekken. Alleen t.h.v. de Rauhenberg is er door bosarbeid niet veel van het pad over.
Op een bankje net voor Wirtshaus Rauhenberg houden we lunchpauze; het is nu 13:00 en we zijn al over de helft, dus we halen Helmbrechts royaal voor 16:00.
Vanaf nu loopt de route identiek met het door mij geschatte verloop, waarbij we nu eens over brede bospaden en dan weer over weidse akkers lopen. Heerlijk weer, nog altijd met een harde wind die voorkomt dat je het te warm krijgt. Over een akker wandelt een ree bedaard weg. Hier moet ergens de Taubaldmühle liggen. Na een laatste korte stijging bereiken we Klein Schwarzenbach, waar we een stuk langs de straatweg moeten, waarna we via open veld Helmbrechts bereiken.
Het hotel is gauw gevonden maar alles is nog dicht. We bellen aan zonder resultaat, maar vlak daarop komt de eigenaar aanrijden; hij had ons niet zo vroeg verwacht. Wij eigenlijk ook niet want het is pas 14:30.
We willen eigenlijk ook naar een dokter want de tekenbeet van vorige week op mijn been ziet er verdacht uit. Onze gastheer brengt ons onmiddellijk naar de artsenpost naast het hotel en vandaar gaan we naar de dienstdoende Notarzt. Het is inderdaad foute boel maar de dokter neemt geen halve maatregelen; ik krijg zalf voor de ontstoken plek, twee spuiten tegen Tetanus en andere narigheid, in elke bil een en antibiotica om de gevolgen (ziekte van Lyme) voor te blijven. We hebben geluk dat we vlak voor het weekeinde nog zo snel en adequaat geholpen konden worden. Nu maar hopen dat het ook werkt.
De volgende etappe moeten we aanpassen want er is morgen geen plaats in het Waldsteinhaus. Heel jammer, maar in Zell kunnen we wel terecht; we moeten nu alleen weer een alternatieve route zoeken.

laatst bijgewerkt op 23-09-2013